Kafamýn içinde dönüp duran þarkýnýn tuzlu dokusu, kendi benliðine can veren dudaklarýn tadýný andýrýyor. zarif ve esnek saatlerde aklýma yaslanýp sigaramý yakarken acý ya da tatlý bir þey kalmýyor geriye. hayatla öpüþtüðüm zeminde dekolteli bir aný kulaklarýmdan çekiþtirip, þimdi artýk her þey tuzlu diyor....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Panteonun gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.