Koridor boyunca yalnýz, koridor boyunca soðuk, koridor boyunca uzayýp giden yaþam. Koridorda bir yaþam. yaþamda bir koridor benim gibi.
Günlük telaþlarýn, çörek otu gibi ekmek üstlerinde servis edildiði sýradan bir gün. ve yaþým kadar eski yaþým kadar belirsiz yaþým kadar eksik bir gün batýmý. -hani parmak uçlarýnda turuncu bir tanrý vardýr da sanki ufkun kirli mizacýný silip þiirden, manzarasýna ateþ böcekleri düþen bir vadiye uzanýr.- ve vadi roman olur ya hani turuncu roman olur, Tanrý roman olur....
o artýk þiir deðildir. nefes deðildir, koridor deðildir. Ufkun gölgesinde saklanan telaþlý bir çocuk deðildir. baþsýz bir gövdede susuz bir dudakta dalsýz bir aðaçta dans eden ve kirli duvarlara asýlmayý bekleyen demode bir manzara gibidir..
Roman bazen demode bir manzara gibidir ve manzara bazen demode bir tanrýdýr.
biz þiir deðilken her þey böyleydi..
biz þiir olunca ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Panteonun gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.