Yarı Yarıya Yarım

Aþkýma ve belama ayný derecede yakýn akrabaydým
Çiçeði ve dikeni ayný kulaðýmýn arkasýnda gizledim

Ayrý olan ayrýlýktý
Ve nazarý dokunmuþtu, yakýndan

Kullanýþsýz tüm zamanlarý kullandýk
Ayrýlýklarý yaþarken, beraberliði harcadýk
En çok uzak gözler deðdi aramýza, uzaklaþtýk
Bir daha ruhun deðemeyecek ruhumun yakýnýna
Ayaklarým, geçtiðin sokaklardan geçecek

Uzaklýk ömrünü tamamlarken
Azrail kanadýnda, ölüm þarkýsýný söylerim, dilim sakarlaþýr
“Yaþasýn” derken, “yaþamýyorum” derim.
Ölümü konuþurum, hem de yaþarken, utanmadan

Her yükseldiðimde biraz daha düþerim
Dünyanýn son günüydü gitmek
Ýlk günden baþlamýþtýn gitmeye
Yaralarým belki de uslanýr, akýllanýr, belki bir sevap kazanýrým
Gençliðimde yaþlýlýðým uzun vardiya
Devam ediyor hayat, birileri ölürken

Gelemezsin biliyorum yanýma
Güldüremezsin bundan böyle
Bayramlarý veremezsin bana
Sokaklarý sevmemi isteyemezsin benden
Ama gülmem için
Öldüðümde aðlarsýn

Kahkaha deðil o
Ýçimdeki aðlama bulutunun patlamasý
Vahþi eller tarafýndan katledilmesi
Ýçimin bitmesi
Ýçimdeki yaþayan her hücrenin hücreden daha küçülmesi
Ve yok olmasý

***

Bahar; güz, yaz; soðuk, soðuk; hissetmiyor
Kendi içinde kaybolan benliðin içinde bir þiir

Kayboluyorum her akþam
Bütünüm zannettiðim yerde
Yarý yarýya

Her gün kayboluyordum
Ve kendime ayný yakýn mesafeden ulaþamýyordum
Ayný derecede yakýndým ölüme ve yaþama
Canlýydým
Bir ölü kadar!

Sessizdim
Bir dilsiz kadar

Kayýptým
Yokluk kadar

Bölündüm, ayrýydým; yarý yarýya


Yirmi Dört Nisan Ýki Bin On Dört 16 30
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: