kurak bir gündü yaðmur yaðmadý nedense her yirmi üç Nisan’da olduðu gibi. bereket ülkemizi mi terketti çölü mü davet ettiler büyük büyük adamlar geldi çöl
alabildiðine sonsuz görünen uzamda nokta bakýþlarýmla seyrettim adýmlarýma yetiþemeyen günü. gökyüzündeki parýltýlar ne denli sonsuzdu oysa binerdim bir yýldýzýn ucuna gezdirirdi evreni
demekki kalmýþým çocuklukta yalnýz gece çýkmamýþ yýldýzlar güpegündüz geçivermiþ önümden atlamýþým terkisine sürmüþüm bir at gibi hem de tahtadan geçmiþim bütün çocuklarý
bugün bayrammýþ yaþanmamýþ bir bayram o çocukça havasýnda þarkýlarla baþlamamýþým güne önce babamdan öðrendiðim marþlarla sonra bir yerlerden duyduðum duyurmamýþlar coþkusunu yirmi üç Nisan’larýn
olaðan bir gün gibi yaþanmýþ çocuklar büyüklerin koltuðuna oturtturulmuþ öyle kolaymýþ sanki kul olmadan kimseye yükseklere týrmanmak
egemenlik bayramýydý bugün egemenler bayram yaptýlar belki çocuklarý görmedim bayramda nede ulusu çoðumuz unuttu evlerine bayrak asmayý bayramdý!
çocukluðumun uçurtmasýný uçurdum bir yýldýza takýldý oysa çok uzaklardaydý yýldýzlar boyum nasýl ulaþtý?
24. 4. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.