Ne Rahim Ne Rahman

Benim trajik ikizim ölümdür dedi yaþam.
Vurgulamadan,
Ses tonunu hiç þaþýrtmadan.

Ayný rahimde beslendik dedi.
Ayný sancýyla doðrulduk
kanýn,
ve terin,
ve anlamlý anlamsýz bir sürü sývýnýn içinde.
ve ayný sütle zehirlendik.
ayný masal annelik etti bize.

Þimdi tanrýnýn yüzündeki sinsi teselliden,
kendimize yargýlar biçiyoruz.
ölçülerimizi almadan irili ufaklý hikayeler dikiyorlar,
üzerimize zimmetli paragraflardan
biçimsel zevkler
ve biçimsel acýlar araklýyoruz.

Engin ve sonsuz kumaþlarýn
eðreti ve soysuz iðnelerin elinde
nasýl deðiþtiðini,
ete ve kemiðe nasýl anlam verdiðini görüyorum.
ve sözcüklerin de týpký ipek kumaþlar gibi insaný sarabildiðini.
ipekten sözcüklerin et ve kemik olabildiðini.

oysa...
Et ve kemik biçimsizdir.
Tanrý biçimsizdir.
Aþk ve hayat,
ruh ve ölüm biçimsizdir.
trajik olan
yaþamak ve ölmek deðil,
yaþýyor veya ölüyor gibi yapmaktýr sadece.
ve oluyor ya da ölüyor gibi yapmak biçimsizdir.




Sosyal Medyada Paylaşın: