iç dokunuþlarýn eksik kaldýðý ve ayazýn her gece tahriþ ettiði bir benlik, kendi ruhsal kimliðini yitirirken biraz daha geceye puslu bir sessizlik düþürüyordu.
ve gece karýþýyordu bir benlik çatýþmasýnýn içine.
öyle ki bu sessizlik inzivaya çekilmiþ bir benlik deðildi mutedil hiç deðildi kendi içinde fýrtýnalarý koparan dýþýnda ise beyaz kaðýda yazýlmýþ bir þiir kadar berrak görünen ve bir þairin yürürken karda izi çýkmayan sessiz çýðlýklarý gibiydi.
her sözcük, kýpýrtýsýz dudaklarýn bükülmeden kurþun gibi sapladýðý ruhun kendi karavanasýydý. her atýþ on ikiden vururken hiç biri ama hiç biri ýskalamýyordu nedense.
nisan/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
AGRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.