günler geçerken hükümsüz, yürüdüðümüz her yol ve her sokak sekip düþtüðümüz ve çoðu zaman görmediðimiz taþlýklarla doluydu.
bu yüzden hep, sevinçlerimiz takýlý kalýrdý hüzün taþlarýna bir kez yüzümüz gülse bin kez aðlardýk muradýn ne olduðunu unuturduk.
sadece acýyý,kederi ve bütün sýkýntýlarý içimizde toplardýk ki düþtüðümüz her çukur, ve terlerken çýktýðýmýz her yokuþta bundan baþka biþey yoktu.
hayat ne garip deðil mi bize hep mutsuzluðu anlatýr kendi denizinde ve sanki o ölümün buz gibi sahnesini kuþatýr ruhumuzda. ve bundan baþka da biþey býrakmaz anlatacak nedense..
nisan/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
AGRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.