Gelincik

Öyle boynunu bükme gelincik!
Gözünü kan bürümüþ insanlarýn.
Top mermileri yaðarken baþýmýza,
Tadý kalmadý ilkbaharýn.
Bu zulüm, bu bitmez kin,
Ne mezhep tanýnýyor, ne din;
Ýnsanlýk, eþiðine gelmiþ intiharýn…

Böyle mahzun durma gelincik!
Nazla salýnma ayýndý nisan,
Barut kokusu yakýþmýyor kýrlara;
Ýnsanlýðýndan utanýyor insan.

Bu akbabalar, bu kelle avcýlarý,
Dünya durdukça olacaktýr.
Ve mermilerin kývýlcýmý,
Çocuklarýn gözbebeðindeki
Umut ýþýðýnda kaybolacaktýr.

Sen neþeni yitirme gelincik!
Çiçeklerin içinden uzat boynunu.
Uçurtma uçuran çocuklar,
Dokunsun kadife yapraklarýna.
Kaygýlar daðýlsýn gamzelerinde,
Bir ömür boyu…


04.04.2014 Yayladaðý

Muhittin Alaca

Baharýn tadýna varamýyordu gelincik. Ne zaman, nereye düþeceði belli olmayan top mermileri, çocuklarda kaygý uyandýrýyordu.

Sosyal Medyada Paylaşın: