Plastik Hayaller

Boþuna aþk” koymuþum adýný
Boþuna harflerle arada bir baðlantý kurmaya çalýþmýþým
Adýn “ayrýlýkmýþ”
Adýnýn en ortasýndaki harfe olan uzaklýðý gibiymiþ ayrýlýðýmýz

Hayaller biraz daha eriseydi
Karýþabilirdim onlarýn içine
Ben de ilerideki zamanlarda hayal diye anýlabilirdim

***

Kendime her akþam kibrit kutularýndan ev yapýyorum
Yakýyorum aydýnlanmak için
Yanmýyorum, evim yanýyor

Plastik hayallerim eriyor evin içinde
Birbirine yapýyor, bana yapýþýyor
Ýz býrakýyorum ama bitmiyorum
Dibine kadar indiðim gerçekler
Gün yüzüne çýkmýyor

Kendime yasaklar koyarken
Öðreniyorum yasaklarý yaþamayý
Üzerine gitmeyi, korkar gibi, korkunun üzerine gidiyorum
Korktuðum o son þey de baþýma geliyor, gidemiyorum
Kalýyorum en çok býraktýklarýmýn yanýnda, yerine
Yere, biraz daha seriliyorum
Kýrýldýktan sonra öðreniyorum
Dalýn ihanetini

Düþmeyi düþ yerine koyup, güzelleþtiriyorum
Tüm soru iþaretleri her gece gökten iniyor
Her indiklerinde biraz daha büyüyor
Soru iþaretleri yýldýz gibidir
Yaklaþtýkça büyüyor
Görebilmek için daha büyük bakmaya çalýþýyorum
Odak sorunu yaþarken, yalnýzca odaklandýðýmý görebildiðimi unutuyorum
Ellerim temiz bu sefer
Tek soru iþaretine dokunmadým
Ama aðzým kesik
Ýmgesi kanýyor þiirimin
Yanmadan erimez
Yakmadan gidilmez þiirleri
Kelime israfý olur sonra

Yeterince kalabalýk dünya
Ve anlamayan, anlaþýlmayan dünya dolusu insan
Ve yalnýzlýklarýmýz, gittikçe çoðalýyor

Daðýlmasýn diye içimdekiler
Kendimi parçaladým

Her gidiþin bir ölümdü
Yetmiyordu sana ölümlü oluþum
Bir de intihar ediyordum

Artýk beni korkutacak bir þey tanýmýyorum
Öyle sessizim ki
Sessizlik bile korkutmuyor
Bulunduðum kalýbýn þeklini alýyorum plastik gibi
Olmayan hayaller kuruyorum
Hayaller olmayacaðý için kurulur

Eriyor plastik hayallerim
Tenime yapýþýyor
Þimdi daha þekilli oldu yanýklarým
Daha renkli

Hayalleri gösteren bir þey icat edilseydi
Tam olarak üzerimdeki resim çýkardý
Üzerime yapýþmýþlýðýn belirirdi gözler önüne
Ama edilemedi
Yüz yýldýr bekliyorum oysa
Fazladan yaþýyorum intihardan sonraki zamanlarý

Kendimi yakarak görüyorum
En güzel renkleri

Plastiklerimi üfleyerek öðrendim susmayý
Aðzýmdaki ýslaklýk bittiðinde öðrendim susamayý
Ve yalnýzlýðý
En çok hayalimde seni yaþatýrken öðrendim

Yalnýzken daha yanlýþ hayaller kurulabiliyor


Otuz Bir Mart Ýki Bin On Dört 17 00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: