bir sonbahardý gidiþin aðaçlar sonbahara hazýrlanýyordu sonra yapraklarýný döktüler usul usul yaralý yapraklarýn biriydim bende rüzgarlarýn ordan oraya uçuþturduðu
þimdilerde yapraklarýn rengini aldý tenim ruhsuz ve soðuk týpký bir demir parçasý gibi
oysa ben her gün senin bana gelme umudunla uyandým üþüdüðümde içimi seninle hayalinle ýsýttým her sabah seni görecekmiþim gibi heyecanla baktým aynaya sana güzel görünmek için yanaklarýmý al al yaptým
lakin sen gelmedin þimdilerde yangýn yeri yüreðim ne çok ihtiyaým var bir bilsen sana sana sarýlmaya omzunda aðlamaya
canýmýniçi gel demiyorum sana artýk gelmelisin ellerimden tutmalý bana sarýlmalý çektiðim tüm acýlarýmdan beni kurtarmalýsýn aþkým diyorsun ya bana aþkýnsam eðer bana gelmelisin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zey-nep0502 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.