azalıyorum

Canýmýn içi
insan hiç azalýr mý
öyleyim bu aralar.

Gün geçtikçe azalýyorum sanki
hiç bir þey yapmak istemiyorum
kaçýyorum dosttan arkadaþtan
kimse bilsin istemiyorum
sensizliðimi.

Ýçimde fýrtýnalar koparken
yüzümde sahte bir gülümseme
kimse bilsin istemiyorum
hatta sen de dahil
senden umudumu kestim gibi
biliyorum gelmeyeceksin.

Þarkýlar söylemeyeceksin artýk bana
sen þarký söylerken çok þaþýrýrdým ben
konuþmayý sevmezdin çünkü
hep dinlerdin
derin düþüncelere dalardýn
ve gözlerimin içine bakardýn
sonra sýcak dokunuþlarýn vardý
ellerimi tutardýn.

Saçýmýn arasýnda gezinirdi bazen parmaklarýn
yüzünde hafif bir gülümseme
her gün anýmsar mý insan bunlarý
ben hiç unutmuyorum
unutamýyorum
ve bu yüzdendir ki
bunlarý tekrar seninle yaþamayacak düþüncesi
azaltýyor beni.

Bazen diyorum ki git kapýsýna
baðýr çaðýr hatta küfret
sensiz çok mutsuzum de diyorum
sonra vazgeçiyorum
sevseydi beni gitmezdi diyorum.

Sonra
acýyor yüreðim daralýyorum nefesim kesiliyor
ve ben bir parça daha azalmýþ oluyorum...
ve bir gün artmaya baþlar mýyým
onu bilmiyorum...



Sosyal Medyada Paylaşın: