canýmýniçi bugünü unutma bugün ayrýldým senden sen aslýnda aylar önce býrakmýþtýn beni ben býrakamadým býrakmak istemedim dün son kez aðlandý senin için toprak altýna gömerler ya öleni bende öyle gömdüm seni gözyaþlarimi topraðin yaptim sildim sana ait her þeyi silerken kalbim hiç bu kadar acýmamýþtý ama halbu ki kaç defa kýrdýn yýktýn sen beni dedim ya son kez aðlandý senin için güne uyandýðýmda sanki gece boyu en aðýr iþlerde çalýþmýþ köle gibiydim vücut yorgun gözler þiþ en sevdiðimi gömdüm ben farklýda olamazdý zaten canýmýniçi kalkma sakýn orda kal hepsensizken mutsuz olurum aðlarým hastalanýrým sen yokkende de hep öyleydim diriye her gün ölüye üç gün aðlarmýþ insanlar birinci gün þokunu yaþar inanamazlar ikinci gün gittiðini kabullenmeye çalýþýrlar üçüncü gün bilirler ki beklemek boþuna giden gelmeyecek gelmeyecek ama sýzýsý hep kalacak yürekte dün gece gömdüm þimdi þok hali sonra ki günler allah büyük be canýmýniçi elbet yardým eder...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zey-nep0502 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.