Sessiz sedasýz kaybolurken ruhum bulutlarda, Hüzne aþýk olmuþ tüm yaslý süsler aðaçlarda. Bilmem ki; kýzýl bir matem mi var sokaklarda? Ya da kalbi duygularla umut mu bekleyen ufuklarda?
Güneþ battý belki hayat siyah ve beyaz. Lakin ay ve yýldýz bekleþen kaderi birer naz. Ýntizar gerek ruha ne olur anla biraz. Hayaller biter karanlýk çöker sen ne yazarsan yaz.
Dünyanýn güneþine yakýþmaz belki karanfiller; Doðsun istersin tekrar semaya vararak eller. Aslýnda ruhun kaybolmuþsa solmuþtur elindeki güller. Yine de açsýn güneþ, doðsun gönlüne karanlýk küller;
Bak yine gökte bir kýzllýk sabahý bekler. Ve askýda kalan elveda diyen eller....
Osman YILDIRIM 20 EKÝM 2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yıldırım Osman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.