Kesif çizgilerinde kayboldum Gözlerimde yaþ oldun Hep bir yerinde duruldum Atam Osmanlý’dan yadigâr Topraðýný öpüp alnýma koydum senin. Cihana karþý kükredim hep sedanla Ah gözlerimde boncuklar, boðazýmda acýlar Düðümleyip dizdiðim þehr-i güzin Pak-ý ruhuna hayraným senin. Mavi akýþýna, deli dolu çýrpýnýþýna kurbaným, Atam Fatih’ten, peygamberim Ahmed ’den müjdeli bir içim su misali; Suzum deryana senin. Ey yürekler yakan tarih! Nerde o haþmetli þahlanýþýn? Bir kelime-i ahsen etsem bin kelam-ý minnet etsen Yine ruhunu ruhuma geçiremem senin. Özledim seni ismin anýlýrken peygamberimden, Gönlüm hep hüzün dolu yine yokluðunda, Uçsam gitsem artýk bu yaban diyarlardan Ve kurulsam tahtýna senin özleminle.
Osman YILDIRIM
20 EYLÜL 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yıldırım Osman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.