Bıraktım Seni
Kaderime baktým zahir ismimden çýkardým keder,
Kim gün görmüþ ki bu alemde ben de sefa eyleyim,
Ne muþtulu baharlardan önce açmýþ kardelenler,
Ben bu zehri baldan önce içmeye geldim.
Gül bahçesinde içtim þerbetin aþkýn,
Gurbet elde sarhoþ ettin, ama eyledin,
Devasýz bir kuldan medet eyledim,
Merhemsiz yarama derman diledim.
Ben aþký ancak karanfillerden istedim,
Acý çekmiþ kardelenden mavi bir derya derledim,
Gülün cemaline aldanýp ahdýma cefa eyledim,
Serzeniþlerimi görsen de arkamdan hançerlendim.
Ýsa’nýn asasýnda kendimi yücelttim,
Musa’nýn çilesine gark olup çaðladým,
Meryem’in hüzünlü gözlerinde taþtým,
Harun’a varýp edeb-i lisanýma dert yandým.
Artýk doðan güneþ, tayflarýný saklamýyor benden,
Anladým derdim dermansýz, geçsin gitsin bendimden,
Sözlerim kifayet etmez, coþsam da en derinden,
Býraktým seni ruhsuz ile ruhun ýrak olsun kaderimden.
Osman YILDIRIM
20 EYLÜL 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.