ben her þafak özgürlüðe türkü soyarým
ve ben ceplerimde hiç ölü kelebekleri beslemedim
içimdeki kuytulara uyuttum
kýrlangýçlarýn kanatlarýnda uçurumlarda büyüdüm
pinhan eylemedim
ki..
hep poyrazý giyinip çýktým sokaklara
nice uç uç böceði esti geçti içimden
tanýdýn mý beni ben deli oðlan
dinle bu senin yazdýrdýðýn hikaye
dün gece bir de seni ekleyerek toplamýþlar günahlarýmý
sen hiç kardan adamýn dudaklarýndan öptün mü
iþte öyle eriyip aktýn gözlerimden
martýlarýn gözlerindeki uçurum fotoðraflarý gibi bakma bana
hayat geceleri renklerinden kanayan bir çiçektir
yine de her sabah güneþe doðru bakar bütün çiçekler
ve ben her þafak özgürlüðe türkü soyarým
mendilim hep kaðýttandý benim
gözyaþlarýmla eriyip gittiler
ateþim çýkardý bilmezdim
hep seni karýþtýrýrmýþlar ilaçlarýma
oysa ben hicaz bir sesine bile sevinecektim
üþüdükçe basit bir öpücük yetecekken bana
ve ben saati kurmuþken bakýþlarýna
daðýttýn dizili boncuklarýmý
rakamlarý kaybolmuþ hercai bir sayý gibi
ben þimdi abaküsümü nasýl bulacaðým
ve de ...
unutma küçüðüm
bazý yürekleri yalnýzca ârifan anlarmýþ
karanlýðý sadece güneþin yuttuðu gibi
Þubat/2014-Antalya
Sýtký Özkaya