zemheride sallanan bir gün bitimi
yüzün asýlmýþ içime
þimdi akþamlarý vur sýrtýna
gündüzleri çýkar heybenden
karesini al sevdiklerinin
üs deðiþse de kökümüz sevda
ben sana doðmuþum çaresiz
ben ne yapayým
biliyor musun bahar gelirken
gülüþün solar mendilime
olmayacak baþka türlüsü
git de giderim
çýðlýðým derinde
vadileri bölmeye gerek yok
annem hep söylerdi
bir terslik varmýþ kaderimde
uçurumlarýmda kuþ ölüsü
derimde sumak kokusu
aðlama anne
düþünme beni
bir sevda çýkarsan ne kalýr benden
çarpýmým ne yapar
bu ilk düþen yýldýrým deðil durduðum yere
ta çocukken alýþkýn dizlerim kanamaya
gözlerim çoktan hazýrola geçer aðlamaya
yaralarýmda sus izi
þimdi geçer
bölerim derdimi yediye
bir katran basarým aðrýyan yere
aþk için takside gerek yok
nasýl olsa
bir daraðacý kurulur darbenin olduðu yere
vurulduðum gün
bir gök gürültüsünü
bir yaðmurun türküsünü düþün aðlama anne
bir bak þimdi gözlerime hangi harfler eksilmiþ alfabeden
16 Þubat/2014/Antalya
Sýtký Özkaya