gece gri
rengini yitirmiþ düþler
düþüyor darmadaðýn gökyüzünden
her birimiz
ayrý yerine çakýlýyoruz mavinin
ve
siyaha yelken açýyor gökkuþaðý
zaman
çýrýlçýplak þimdi
hadi
þubat’ýnda elinden tut giderken
velhasýl
ardýsýra kör olacak mevsimler
duyuyor muydu Tanrý
can çekiþirken attýðý çýðlýklarý serçelerin
ya biz
yaþýyormuyduk gerçekten
iflah olmaz yalanlarýmýzý
gözü kapalý
ar’dan mahrum
yar’e nikahlý þah damarýnýn
altýna koðuþlanan
uzun týrnaklý terkediþler
yarýyor yaranýn kabuðunu
kan yeþeriyor göz pýnarlarýnda
kader çizgisinin
be hey beyhude þehrin yetim rüzgarý
daðýttýðýn figan
vuruldu ayak biileklerinden dün gece
dün gece
þizofrenik bir þarký besteledi ölürken
memleketsiz çocuklar
evvelin kayýp ahiri
kul yarasý
kül karasý
su lekesi
ve
caizse tabiri
alýn yazýsý....
þiimdi
kim daha fazla ölebilir ki kendinden
kim gömebilir daha çok
avuçlarýndaki mezarlara
mavi gözlü yalnýzlýðýný...