bir gün
uzaklýðýn huzurlarý
soyunurken kendi korkularýndan
geçici ansýzlýklar gibi
hasretin önüne düþtü duygu tebessümleri
dokunamadý hayaller
önceden delirmiþ gökyüzü perdesine
eðildi kalp
yerçekimsiz .
açýldý his kapýlarý
sessizce yükseldi özlem seslerinin ninnileri
ve yeniden
aþkýn önüne çekilmiþ gelecekten
koptu okþanan dilsizlik
deme þimdi
zaman arýnmak isterken.
özlemenin göz nuruyla.
hayat ýslanýyordu
kendi bakýþlarýnda zaten.
....