gözünü kapatýnca rüzgar
ipimi býraktý çocuklar
uçmak istiyorum bugün
simdi rengârenk bir uçurtmayým
güneþin saçaklarýndan kuyruk
kuþlarýn saçlarýndan kanat yaptým
üþümezse renklerim gökyüzü benim
aralayýp kirpiklerini
mevsimine kavuþmuþ rüzgar gibi seyreyle beni
tutuþup ay’la el ele
binip beyaz bir bulut katarýna
galaksiden meþk
samanyolundan aþk
yýldýzlardan þavk
düþüreceðim avuçlarýnýza
ey benim düþlerimi ektiðim umut renkli gök tarlasý
ve her dilde türkü söyleyebilen gökkuþaðým
siz olmasanýz o sonsuz mavilikte
alabildiðine özgür nasýl uçardým
yorulmuþtum uykusuzdum
ipimi býraktý çocuklarým
yalýnayak yalnýzlýðým
bir umut
mavi bir gökyüzü kuþandým
vuruluncaya kadar gökyüzü benim
güvercinleri de ben beslerim..
Þubat/2014/Antalya
Sýtký Özkaya