hüznüm bir mezarlýktýr artýk ölümümü bekleyen
yaþlý ve yalnýz sokaklardan gövdeme batarak
taþýmasý ve söylemesi kolay yalanlar ile
nasýl ki güzeldi o gidenlerin bize býraktýðý
o kavruk küstürülmemiþ kavga
paslý duvar ve rüzgâr kokan
sulardan ovalardan uçarak geçmiþti
kentlere ve saatlere doðru gülümseyiþleri
hoyrat bulutlardan daðlara düþerken
teslim etmemiþlerdi zamana kuþlarý ve daðlarý
baþka bir þey duymuyorum
bana okunmasý sevilmesi kolay kitaplar bulun
bana aþklar bulun çiy düþmemiþ yanýlgan gözler
tutsak bir uçurum gibi göç ediyorum çünkü
silahlardan ve alýngan acýlardan geriye
unutulur bir gün yollarýn ve sürgünün o kanlý tarihi
unutulur kelepçelerin sesi intiharýn künyesi
saklanan mektuplardan aðaçlara bir dal yeþerir
bizi bekliyorlar elbet yakýlan kentlerde
yaralarýn ve yarýnlarýn izinde bizi bekliyorlar
baþka bir þey görmüyorum
hüznüm bir mezarlýktýr artýk ölümümü bekleyen
ama hâlâ korkuyla bakýyorum günlerin geçiþine
bir mevsim olurum belki diyorum
bir ana daha doðurur beni
sesimde gürleyen bir alev gibi düþerken geceye
henüz çýkýlmamýþ yolculuklar düþlüyorum
sýzýp kalýyorum bir nehrin gölgesinde usanmadan
aþklardan ve çocuklardan kaçgýn
kýrgýn takvimlerde uyanarak kanýyorum
adamlar kadýnlar ve tutarsýz hayatlar
baþka bir þey bilmiyorum
henüz kýrýlmamýþtý o zincir çaðýnda
iþçi grevleri ve ütopyalar
gökyüzünü savunurken unutulanlar
en kýzgýn tanýðýydý fabrika dumanlarýnýn
bütün sýnýrlarýný kaldýrmýþlardý dünyanýn
þimdi þiirleri örgütlüyorum onlarýn sesinden
kararan bir yaðmur gibi beliriyor
hangi suya yansýrsa devrilen yüzüm
ardýmda suskun soytarý bir hiçlik
hüznüm bir mezarlýktýr artýk
yalnýz bunu söylüyorum...
Irmak - Þubat / 2014