MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti
Irmak Eriş

Yalnızlığınla Kirletme Bu Kenti








yalnýzlýðýnla kirletme artýk bu kenti
sokaklar kalabalýk güzel, çocuklar oyunlarýyla
sen olmasan da yanar sislerin içinden ýþýklar
kedileri ezer yine yorgun otomobiller
duraklar mesaiye baþlar ve yolcular suskun
içimden taþan ýrmakta boðuluyor sanki sabahlar


mezarýný arayan aðýr yaralý bir papatyayým
ellerinin deðdiði her falda ölüyor çýkýyorum
en çok yaban otlarý büyüyor kýrlarda bu mevsim
gölge olmuyor karýncalara hiçbir çiçek
saçlarýnýn kýzýlýyla üþüyor tüm kaldýrýmlar
kaç aþka geç kaldýn da suskun böyle yollar




yalnýzlýðýnla kirletme artýk bu kenti
býrak annemin sesindeki týlsýmla uyanayým
belki, güneþ de doðmuþtur çamlarýn arasýndan
solgun karanfiller veda etmiþtir bahçelerden
göçüne baþlayan tüm maðrur kýrlangýçlara
göçüp gideceðim ben de bir gün mutlaka


saðýr bir dilenciye anlatacaðým tüm acýlarýmý
seni varoþ bir takvim sayfasýnda býraktýðýmý
günü geçmiþ o yaðmurla ýslandýðýný avuçlarýmýn
annemin sesindeki týlsýmý, kýrlangýçlarý
sesimin sesinde yalnýzlaþtýðýný, aðladýðýmý
hangi aþka saklýyorsun þimdi aðrýyan sýrlarýný




yalnýzlýðýnla kirletme artýk bu kenti
duvarlardaki yazýlarýn sýrrý çözülmedi henüz
gece baskýnlarý baþlamadý mahallelerde
bir geçit töreniyle selamlýyorum dünyayý
daðýlýyor ansýzýn dokunduðun tüm parçalarým
yaþamak ve ölmek arasýnda hapsoluyorum


sanki esrik bir dumanmýþým gibi alay ediyorlar
bir kedinin elinden tutup geçirince karþýya
seni eski bir rüyada karþýlýyorum, konuþmuyorsun
arþivlenmiþ diliyle söylüyorsun yasak bir þarkýyý
biliyorum, þarkýlar en çok kendi dilinde güzel
ama delip geçemiyorum bir türlü bu aþk yasaðýný




yalnýzlýðýnla kirletme artýk bu kenti
hiçbir cemiyette anýlmayacak adýmýz yan yana
hiçbir meyve dalý açmayacak bizi sualsiz
girilmeyecek ayrýlýk giymeden hiçbir sevdaya
yaþlanmýþ çocuklar uyguluyor acýmasýz bir emri
palet sesleriyle tanýþýyor þimdi sokaklar


"sus, kimseler duymasýn" diye mýrýldanýyor
sakallarýnýn kiri yüzünden dövülen bir adam
kimseler duymuyor ama ölüyoruz sorgusuzca
kedileri eziyor yine yorgun otomobiller
hüznümüzü öne eðip sýyrýlýyoruz kalabalýklardan
bir gün kedilere de yol verir elbet insanlar









Irmak - Þubat / 2013







*Olgun Onur abime teþekkürlerimle...












Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.