sen giderken kanýtlandý
geciken bir umudun özgüveni
telaþlý birileri vardý sesinde
bulduðum tüm aþklarý yitirdim
sesinin ýssýzlýðýndaki dünyada
ve ben o dünyadan deðildim
hayat çok eski bir kabahatmiþ gibi
yollar durdukça bitecek
bir çocuk bir kenti kucaklayacakmýþ gibi
hep telaþlý birileri vardý sesinde
sonra tanrýlarý duyduk
ter kokan bir seviþme
yalnýz bize haram son bir seviþme
ve gözlerini yeniden keþfetmek düþlendi
içimizdeki bir ormanlýk boþlukta
yakýndýk ve nefes almýþtýk böylece
bütün ýþýklardan çekip gitti yüzün
aramýzdan bir savaþ geçti o sýra
ben çocuklarý sustu sandým
bütün ýþýklardan çekip gitmiþti yüzün
gelip saçlarýna kadar dayandým
karanfil býrakýyordu çocuklar
çok eski bir devrime
orda bir cinayeti örtbas ettim
bir þaire kalfalýk
bir þiirde yaz kokusu duyuldu
koþtum bir þiirle koyuldum sesine
hep telaþlý birileri vardý sesinde
ellerini karanlýkta da üþütmeye hazýrdým
yoksa nasýl kapanacaktý içimizdeki boþluk
þehirli bir gürültüden geriye kalan
yorulan yanýlan ama hep susan
cesedini gururla taþýyan
kýzlarýn gelin olup çýktýðý
beyaz avlulara ormanlar kuran
güneþi ve çöpçüleri kurtaran
yalnýz yalnýzlýk kuyruklarýnda uzayan
elleriyle gemiler yüzdüren
bir adamdan öðreniliyor artýk
hüznün aralýk býrakýldýðý bütün ayrýlýklar
bir adamla küçülüyor
ve bir adamla üþünüyor yaþanýlmayanlara
bütün ýþýklardan çekip gidiyor yüzün
bütün ýþýklardan çekip gitti yüzün
bütün ýþýklardan çekip gitmiþti yüzün
aramýzdan bir akdeniz geçti o sýra
ben gözlerini mavi sandým...
Irmak - Ocak / 2014
Deniz Pýnar’a teþekkürlerim ile...