grilik içinde bekliyor insanlar kuþlarý görüyorlar gökyüzünde yükseldikçe belirsizleþen kanatlarýyla dönüp bakýyorlar sonra yükseldikçe sürüngenleþen kiþilere ne duruma getiriyor parayla, onursuz aðýrlaþmak kanunlarý bile kendilerine yaparak yok sayarak mavi gökyüzünü yedi renk katmanýný hayatýn
bir nokta insan soruyor diðerine ne zaman doðacak umut þu simsiyah bulutlarýn arkasýndan nasýl ayýracaðýz bir parça maviyi olanca grilik arasýndan, ne zaman bizim de bir avuç gökyüzümüz olacak þu sýkýntýlý yürüdüðümüz dünyada suyu bulacak mý ayaklarýmýz deniz kuþlarý gibi
nasýl özlemle bekleþiyorlar çocukça temizleyelim karanlýðýn dikenlerini rahat adým atalým yarýna, tutup denize fýrlatalým üstümüze atýlan taþlarý maviyi bulalým kanatlarýnda martýlarýn suyu damlayalým
dönüp baktýðýmýzda arkamýza soralým biz mi yaþadýk bu karanlýk zamanlarý kimindi elimizle dokunamadýðýmýz ay nasýl tapuladýlar maviyi!
6. 2. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.