Su Kavli...
"Sormayýn kimim; yanarsýnýz
Ateþte boy veren insancýklarýn alazýyým..."
sus! Sussun herkes!
harcý deðildir kimsenin,
büyümeye uðraþan yetim çocuklarýn içine konuþmak!
dardýr evi yokluða kenetlenmiþ insanlarýn
ve kabir azabýdýr kýmýldamak!
yüreði olmayanlarýn iþidir
masum hýçkýrýklarýn gölgesinde kývrýlýp uyumak...
dokunmak lükstür bunca kýyamet içinde
seviþmekse zinhar günah!
piþmanlýk kavþaklarýndan dönerken gece
bilmem kaçýncý bin kez
zemherinin vurduðu ayaklarýný ýsýtma telaþýnda bir adam
o adam;
istemez ki gün batsýn
karanlýk;
kir ve pastan kararmýþ sakallarýnýn
yoksulluðu hatýrlatan rengi olarak kalmalý sadece
yüzyýllardýr bilinir ki mutluluk;
bir çocuk uzattýðýnda ellerini
ve ümitle gülümsediðinde yüzüne
doldurabilmesidir o sýcacýk avuçlarý bir babanýn...
gecenin hicran yarýsýnda
yarasýný ovar yorgun bir çift el...
hücresinde bir kadýn
aþký emerek var gücüyle
bileklerindeki paslý zincirden
bir sevda baðý yapabilme derdinde
ne zaman susasa kan kýrmýzý dudaklarý
mahrumiyet þarabýyla
hýçkýrarak kendinden geçmekte
susar zaman, ölür bahçedeki güller
ve küllere döner yüzünü bülbüller...
çalarken kapýyý saatin yorgun askerleri
kýrgýn bir direniþ baþlar mazlumlarýn evinde
ince bir sýzýyla dalýnýr çalýntý uykulara
ve adam,
ve kadýn
ve çocuk
gelmiþine geçmiþine
cümlesine sergilenen soysuzluklarýn
soyuna sopuna giydirirken nice ahlarý
soyunur mahreminden yeryüzü
suya akýtýrken gözlerinde birikmiþ yaþlarý
ant içerler birlikte
nice sabahlara
hep böyle inançlý
hep böyle dirençli
hep böyle umutlu çaðýrarak güneþi
hevenk hevenk devþirmeye düþleri...
" Sordular kimim; yandýlar
Alazýmda su gibi aziz oldular..."
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu
Dört /Þubat/Ýki bin on dört
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.