korkarým yeni baþtan plânlayýp kodlarýmýzý inþa ederler bizi uzaktan seyr’eyleriz paraþütle inerken yere altýmýzda kalýr ellerimiz
bir suni parça durur kalbimizin yerinde baþka bir yerde patlar öfkemiz ne tür bir bakýþla görürüz çiçekleri kuþlar hangi katmanýnda özgürleþir ruhumuzun
baþkalarý iþler suçumuzu kimse kaldýramaz üstünde gitgide aðýrlaþan yükleri anneler kaç kat acýýnýn arasýnda aðlar çocuklar düþlerine gizler sevgilerini
sanki bu dünya baþka bir yer uzayda daha kabuðunu delememiþ kalýn kabuklu yumurta içindeki canlý becerememiþ dýþarýya çýkmayý
bir taþ atsak uzaktan kendimize duysak attýðýmýz taþlarýn acýsýný bir de baþkasý olsak býrakýp benliðimizi elimize uzanýp tutsa siz biz’in yanýbaþýnda
yense bu kodlamayý insanlýk çevirse düþ gücüyle kendi yörüngesine girse ay insanlarýný sahiplense dünya daha çok direnç, daha çok güç daha çok özgürlük daha çok sevgi konulsa kalbimize öyle ihtiyacýmýz varki buna
30. 1. 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.