Gün doðunca ufuktan; azýlý bir yaþamak baþlar kapýmýn kenarý penceremin pervazý ve içimin çatlamýþ basamaklarýnda...
Neye baksam gökyüzü olur kýrýk mavi, geceye akan sevda Daha bir tutunur topraða saksýdaki menekþe kapýmdaki erguvan bahçedeki baðban...
Azat edilince içimizdeki ateþ; koþar adým döner yüzünü sol yanýmýzdaki umut renklerin cümlesine... Gözyaþýmýz dalgalara emanet; Bir avuç deniz olur elimizde hürriyet...
Yaþamak denilince; külli günahlar gömülür içe ne varsa aþka dair çözülüp zincirinden daðýlýr orta yere...
Dostum var ya; yaþamak denilince... boþalsýn zembereðin kýr zalimin hükmünü mavinin her tonunda þiirler söyle dilin döndüðünce...
" ince eleyip sýr dokuduðum zamanlarýn birinde..."
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu Ýkibinondört/ocak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.