yaþama parmak kaldýrdýlar deldiler ah’ü zârý güllerden çay demlediler asmanýn gölgesinde ne kadar üzüm salkýmý sunmuþsa hayat yediler o kadar
en önde koþtular meydan okudular ölüme hak çalýnmaz alýnýrlarla ses verdiler söz aldýlar taþ duvarlardan meydanlardan
en önce öldüler resimleri kazýndý yüreklere dikildi heykelleri þimdiden önde olmanýn lütfu gök yüzler karardýkça aðardýlar alýnlarda umuda yayýldýlar
durdular en önlerde kýmýldamadýlar doðal hakký yaþamak olan insan için yýkýmcýlar karþýsýnda baþlarý dik biliyorlardý ki ilk çýrpýnýþta yýkýlýrdý kaleleri devrimin
beyaz karanfiller vardý ellerinde o ateþli devrimcilerin vuran ellere uzattýlar düþlerini
kâðýt deðildi çiçekler kâðýt adamlar gördü davalarýný yine de hakim bir savcý sýyrýldý bu kumpaslardan özgürlük hak, serbest dedi hakký savunmak!
umutlandýlar!
19. 1. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.