biraz önce
yedi tepesinden vurulan bir þehrin
ayyaþ selasý okundu topraðýn kulaðýna
ki sen
hiç bilmedin
nasýl aðladýðýný serçelerin ölürken
kaldýrýmlara kazýnan ayak izlerinde
vurdumduymaz gidiþlerin adýný koyduk
adýmlarýný saydýk gelmeyiþlerin
deli yaðmurlar bile yýkamadý
gökyüzünün ellerine bulaþan kiri
Havva’nýn koynunda nefes alýrken Adem
Kabil’in attýðý taþla can çekiþiyordu
henüz doðmamýþ mecnunlar
o gün bugündür
her kadýn
biraz Leyla oluyor aðlarken
biraz Havva
ki ben
hiç bilmedim
cennetten kovulan meleklerin
omuzlarýna konduðunu
ve sen
hala bilmezsin
yüreðimden kovunca seni
beni
ateþinden bile
kovduðunu cehennemin