Sevgilim! gözyaþlarýn gibi
Ayrýlýk mendiline silip
Gurbet çöpüne attýðýndan beri
Bulunmuyor güneþin sýcaklýðýnda bile
Karakýþýn tanrýsýndan habersiz
Dudaklarýndan aldýðým o gizli sýcaklýk.
Geceleri mehtapta
Yavaþça gelip sokaðýmýzýn baþýnda
Giydirilmiþ olan o baþörtünü kaldýrdýðýnda
Saçlarýna okþarken
Bir anda olsun bile bulunmuyor
Esen özgür yellerin kokusundan o bayýldýðým
Þu çiçekler arasýndaki dolaþan
Çocuklardan da özgür rüzgarlarda
Memleketim benim
O güne inanýrým
Boynundan karakýþýn tesbihini çýkaracaðým
Ayrýlýk hapishanemdeki
Gönlümün sana karþý sevgisini
Üzerinde ümütlerimi oyduðum o kolyeyi
Sürgün ömrümden ördüðüm zincire baðlayýp
Onun yerine boynuna takacaðým.
Muhammed Ahmedizade