Sen uyurken kapýnda, yaðmurda yaþta yattým,
Düþlerinden aþk çaldým, kalp evime kapattým.
Gözyaþýmdan gam aktý, hem bahtýmý ýslattým,
Ahvalimden hoþnuttum, en güzel keyfi tattým.
Dertlerin mutsuz etmez, biraz daha kat keder,
Yardansa hazdýr yetmez, lezzettir ne fark eder.
Yüreðimde cemreysen, uyan hasretim kansýn,
Bir kez talihim gülsün, ömrüm vuslata bansýn.
Her bir zerrem ürpersin, halvet sansýn utansýn,
Ya da kovarak öldür, beden kahrýndan yansýn.
Yoluna baþ koymuþum, olsa da ev bark heder,
Her duyguya doymuþum, ayný þey ne fark eder.
Meðer aþkýn katýkmýþ, soðan ekmek haz gelir,
Mihnet verse de hayat, yanýmdaysan az gelir.
Benimleysen güz bahar, zemheriler yaz gelir,
Çatýk kaþýn tebessüm, kem baksan da naz gelir.
Kýrgýn deðil hislerim, etsen bedbaht derbeder,
Sanma ki kin beslerim, sendense ne fark eder.
Her kelamýn merhemdir, zehir aksa sözünden,
Üzülmem zevk duyarým, acý çeksem yüzünden.
Meþakkatin sefamdýr, asla yýlmam hüzünden,
Yeter ki koy bahtýna, düþmeyeyim gözünden.
Sevmek hicran dermektir, vefasýzlar çark eder,
Uðruna can vermektir, canansa ne fark eder.
Leyla isen Mecnun’um, külüm harýna yandým,
Çilelerden mutluyum, çünkü sevgine kandým.
Cefam deðil çaremsin, þek þüphesiz inandým,
Kalp çölümde vuslatý, sende bulmaktýr andým.
Sevdan huzur sunsa da, gönlü nara gark eder,
Baðýr korla yunsa da, ben külüm ne fark eder.