Baðrýma saplanmýþ, namerdin oku,
Fýrsatý bulsam da, ezmemem gerek.
Güllerden alýnýr, misk amber koku,
Öyleyse çöplükte, gezmemem gerek.
Sözlerim tesirsiz, kýymetsiz yazým,
Sabredip tadýmý, bozmamam lazým.
Kimine can dedim, arkamdan vurdu,
Koþulsuz güvendim, kandýrdý durdu,
Çok sadýk bildiðim, kumpaslar kurdu.
Ýnsansam, olmalý, her zaman Kazým,
Öyleyse hoþ görüp, kýzmamam lazým.
Sevilmek ne güzel, sevmektir hüner,
Mert olan dik durur, kýytýrýk süner,
Yüzsüzler her yere, destursuz tüner.
Arsýzlar utanmaz, kâr etmez sazým,
Davulla anlatýp, bezmemem lazým.
Fenadýr çirkin huy, ayrýlmaz tenden,
Nasihat kâr etmez, gelmiþse genden,
Anlamaz; ilimden, insaftan, fenden.
Böyle bir insaný, çok zordur hazým,
Yine de kaynaþýp, tezmemem lazým.
Vefasýz ellerden, yanmýþken baðýr,
Gerçek dost kýymetli; altýndan aðýr,
Koþulsuz sev sarýl; “can” diye çaðýr.
Anlatsan nesirle, söylesen nazým,
Doðruyu O anlar, üzmemem lazým.
Hakiki dostlarýn, dermandýr sözü,
Duyunca damlalar, ýslatýr gözü,
Kötülük bilmezler, temiz pak özü.
Onlarla güz ve kýþ, baharla yazým,
Bulmuþken el ile, gezmemem lazým.
karakalem çalýþmasý bana aittir