paranoyak bir sancý
aklý kýt bir yürek
ve düþkün bir sevdanýn
özgeçmiþi
geçmemiþ yaralarýn
kanayan yanlarýna tükürüyor þeytan
Azrail tuz basýyor
gözlerime
kör bir iklimde sabahlýyorum
zehir zemberek bir kaç cümlenin
boynunu kýrmaya kalktýðýmda
ellerime sataþýyor ellerin
sonra
her nokta
bir virgülü vuruyor þakaðýndan
hummalý tarafýndan öldükçe kader
bulaþýcý bir eziyet doðuyor alnýmdaki yazýda
adýný sakladýðým kelimeler
kaçýrýyor aklýný
karýn boþluðumda yatýyor
ölmüþ bütün çocuklar
her nefes
zehri zýkkým
dilimi ýsýran bir küfrü
doðuruyorum satýrlara
þehirdeki bütün kuþlar ölüyor
önce annem reddediyor beni
sonra
Tanrý
öteye git biraz
daha fazla günaha sokma yüreðimi...