bir cambaz gibi yürürken ipin üstünde gülümsemeni yaymalýsýn çiçeklerin açýþýna alkýþlar yenilmezliðine aþkýn bakýþlarýnda yürürken hayat yere düþmemeli gözlerin
demir tavýnda dövülmeli derken geç kaldýk yaþamaya bizi döndürdüler yolumuzdan böyle olsun istemezdik saçýmýzda aklarla kül bir sevdaya uzaktan bakalým
aþk kayýtlý kâðýtlarda sandýkta dürülü kaldý gülemedik sevdiðim ömür mü sereserpe uzanýp her þeyden bir dem alalým derken küllükte geçen acýlar
adlarýmýzý ezberlerken daha yollarýmýz tutuldu görülmez polislerce elimizde döküldü gül
kaldýk yayan yapýldak yapýþtýrýrken ölü kuþlarýn kanatlarýný kördüðüm oldu uçurtmalar biz kaldýk ipin ucunda
ne dolu dolu kadehlerimiz ne de boþ boþ þaþkýn bakarýz bir zaman dolu boþalýr, boþ dolar azalýr ipin üstünde bir demet çiçekle bekleyenler!
2. 5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.