hiç oturmadýk seninle, deniz kýyýsýnda bir yerde göz göze bakýþmadýk,ellerimizi tutmadýk martýlar alçalýp yükselirken denize öpüþürken nazla sallanan iki tekne güneþ dönerken yuvasýna, daðlarýn arasýndan dönmedik birbirimize, kayalara çarpan dalgalar gibi gidip te ileri, geri insanlar uzaklaþýrken birbirinden yaklaþmadýk!
nasýl konuþmadýk, konuþamadýk Irakta Suriyede öldürülürken insanlar ýrzýna geçilirken kadýnlýðýn daha sýký sarýlýp insanlýðýmýza bu kadar da olmaz, dur diyemedik dizildi ölü çocuklar yan yana sanki suçlu onlar gibi zehirlendiler salin gazý mý ne haltsa ülkemizden yollanmýþ biz görmedik, göremedik!
bir araya gelsek konuþurduk bilirim benim söyleyemediðimi sen dillendirirdin ayný kalple yaþardýk ben susarsam sen de susardýn ama susamazdýk ayakkabý kutularýna, dolarlara masumluk karinesi der acýyla gülerdik küfreder gibi çokluðuna pisliklerin nereye el atýlsa dökülüyor derdik geri çekilemez rezillik!
el ele tutuþup çocuklar gibi koþmadýk seninle iki kýyýsý aðaçlýk bir yolda minik taþlar atamadýk birbirimize binmedik ayný salýncaða uzaktan izlemekle yetindik bir nehir akýp gitti ömrümüz ne var ne yok çer-çöpü sürükleyerek elimiz böðrümüzde kaldýk
dünya bildiðini okudu yine üstünde gezindiler,tepindiler,öldürdüler,sevdiler doðdular!
24. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.