Saðaltýlmýþ düþler kuruyorum sana yara/sýn diye yarýnlarýna ve saðýlmýþ nice tuzlu sular var içimin gizli kaynaðýnda Müphem bir adresten yazýyorum þimdi damgasý yok, yankýsý çok bir ufuktan çizgisi kadim, sanrýlý sancýsý...
Karartýlmýþ dünler sýðdýrdým avuçlarýna ki uyuyordun geceden bozma kuytunda Aðrýlý ama hissizdin sanki, bense çokça kaygýlý yarýna Gözlerin; uzak vakitlerin sessiz çýðlýðý, ve kandilde kalan son damla gibi aðýr ve yalnýzdý...
Sarartýlmýþ sular akýttým koyaklarýna... ne baharlar eskidi gamsýz takvimler boyu önümde güz sancýsý, kýþ soðuðu ardýmda kucaðýmda ziftin peki geceler... Gözlerin yýðýýlýp kalýr önüme ne zaman geçsem mazinin eþiðinden O zaman bir çýð düþer ki topraðýma; Kaldýramam yüreðimin acýsýndan...
Kurutulmuþ güllerleyim bak þimdi; ellerim hazan... Hazin bir öykü gibi kývrýlýr sayfam... Dar/aðaçlarým var tarumar boðazým bin düðüm...
Velhasýl; nafilesindeyim zamanýn ve rükuu geç bir ahýn secdesindedir alným...
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu On dokuz/aralýk/ikibinonüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.