Bulutmuþsun gönlümde, meðer vuslata perde,
Gülümsemen küs gibi, dargýn mahmur gözlerin.
Yüreðimde sanmýþtým, gitmiþsin vefan nerde,
Sevmek deðer vermektir, neden elem sözlerin.
Ecem diye kanmýþtým, tacýn yokmuþ üzgünüm,
Çaremdin inanmýþtým, acýn çokmuþ üzgünüm.
Pembe düþlerim solgun, hayallerim kap kara,
Ne çok mesrur olmuþtum, gittin enkaz eyledin.
Merhem idin aðrýma, yoksun geçmez bu yara,
Yaslan dedim baðrýma, tuz basmamý söyledin.
Hislerim dargýn yaslý, boþ sol yaným üzgünüm,
Kapandý sevda faslý, maðrur haným üzgünüm.
Kýrýk kalp penceremden, dert gam sel gibi akar,
Heveslerim buz tutmuþ, bahtým üþür yüzünden.
Terkedilmiþ bedbahtým, mutluluk mahzun bakar,
Baharýma gül küsmüþ, bülbül susmuþ hüzünden.
Acýn dolmuþ bendime, hicran derdim üzgünüm,
Bu aþk bitti kendime, bir söz verdim, üzgünüm.
Öksüz yalnýz derbeder, boynum bükük garibim,
Tebessümün mihnetmiþ, keder gerçek tadýnmýþ.
Yalvarmaktan usandým, cefandan mustaribim,
Azcýk sefan var sandým, bu can elmiþ, yadýnmýþ.
Misk kokulu goncamdýn, diken oldun üzgünüm,
Ömrümdeki yoncamdýn, erken soldun üzgünüm.
Ýncinmekten yoruldum, kahroldum hezimetten,
Bir zamanlar mesuttum, sitemsiz þendi dünüm.
Paramparça her duygum, çektirdiðin mihnetten,
Söndü aþkýn lambasý, zindan gecem her günüm.
Aldanmýþým uyandým, düþ görmüþüm üzgünüm,
Serabý gerçek sandým, hem körmüþüm üzgünüm.