* İNSAN SEVERKEN MUTLUDUR *
Seninle anlaþtýðýmýz gibi: Ýstediðin oldu
dört yol aðzýnda deðilim artýk. Bu þehir yabancý bana.
Beni baðýþla.
Bütün kaprislerimi gömdüm saksýdaki keþkelere
Gidiyorum iþte, bir çýnarla deðiþtir gövdemi
Kimin mutluluðuna kar yaðmadý ki öðleden sonra.
Geçmiþteki anýlarýný sormuyorum rahat ol
Bana býraktýðýn o ihanetten sonra
Bir þairin kalemi kadar eski ve sýcak
Yakamozlarýn yýldýzlaþtýðý sularda
Seviþmenin bir baþka tadý vardý bir zamanlar.
Sen, gök mavisi, gezegenlerin en güzeli si
Gecenin serinliði saçlarýnda seviþmelerin þifresi oldu
Hangi pencereyi aralasam karþýmdasýn, konuþ diyorsun
Ellerim dokundukça kanayan yaralarýna
Bereketli yaz yaðmurlarý gibi dökülüyorsun üstüme.
Kirpiklerine sunduðum papatya pencereme taþ attý
Ýki yudum þaraptý dudaklarýn, içtim
Bestesi belli, güftesi belli, Veysel’in sazýna bulaþtým
Bir karanfile vuruldum,
Ayakta uyuklayan bir garson kýzýn bakýþlarýnda.
Dilim dolandýkça hasretine
Esrik bir yalnýzlýðýn gölgesinde buldum kendimi
Kulaðýmda çýðlýk çýðlýða hep yankýlanan
Bir adýn vardý dudaklarýmda.
Bir gemi gibi çekildin limanlarýmdan
Bir ekmek kadar özledim seni
Ýstediðin gibi oldu...
Ýnsan severken mutludur
Böyle yaþarsa kalbin.
Nuri Daðdelen
6/12/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.