’kimden gitmeye kalksan
bana dönüyorsun’
kýzýla boyun bükerken huzur
týrnaklarým kazýyor hüznü yüzümden
küçük bir kýz çocuðu þarký söylüyor
alfabesi yitik notalarýyla hayatýn
biz!
derken þimdi
birbirine giriyor hiçlikler
doðurgan bir kadýna dönüyor kayýp
ayýp biliyorum
gözlerinde gözlerimi göremedikçe
yüreðimin gözlerini oymalarým
ve de günah
iki yakasý bir araya gelmemesi aþkýn
senden sonra
hangi limana demir atar ki yalnýzlýðým
hangi kara(nlýk) sevdanýn boðulur koynunda
ve hangi milada boyun eðer zaman
gel etme
düþürme kipriklerimden düþlerimi
düþme
her neresiyse gittiðin
bu kadar uzak
ve tuzaksa varlýðým
ve bu kadar uzaksam
gelme
ya da
gel hiç gitme sen
ben her dönüþte sana çarpýyorum yüzümü
gittiðim(n) yerlerden
hadi
telaffuz et kaçýk kelimelerimi
hadi dokun
hadi
süz bakýþlarýmdan seni
bak
hala yangýn var cümlelerimde
hadi
varsa biraz cesaretin
tut’uþ bir ucundan
hadi gel de
yakalým ruhumuzun kokuþmuþ cesetlerini!