yürüyorum
devamlý yürüyorum
yürüyorum.
güneþli güneþsiz
yaðmur hariç
kar yaðarken de
dolaþýyorum sokaklarý
dokunmadan bir þeye
dokunmadan dolaþýyorum
bir hayalet gibi...
var mýyým yok muyum!
saymadan kaç cadde geçtiðimi
üþüdüðümü,
saymýyorum çoðu þeyleri
yürüyorum sade.
yürüyorum,
daha akþam olmadý
suyun üzerindeki köprüye varmadan,
meksika Cafe’nin önünde
büyük camýn kaþýsýnda durdum.
masalarda mum yanýyordu, ama henüz ýþýk yoktu!
vitrine yansýyan gölgemde yüzümü göremedim
uzun paltom ve yana sarkýk kollarým belli,
paltomun yakasý kalkýk, bir düðmesi de yok.
þapkamý da görüyorum fakat, yüzüm yok.
içime bir ateþ düþtü o an.
üþümem de gecti aniden...
yeniden yürüyorum
ýrmaðýn üstündeki köprüdeyim
yalnýz
sessiz
ve soðuk
koyu yeþil akan suyu
ve bir kaç ördeðin vak vak diye
oraya oraya yüzüþünü seyrediyorum
anlaþýlmaz bir þiirin sözleri geçiyor içimden
hüzünleniyorum buna
yürüyorum...
akþam ilerliyor geceye doðru
sonra gece
gece yalnýzlýðýnda rüya görür gibiyim
uyuyan þehrin sokaklarýnda
sarý yeþil kýrmýzý yanan ýþýklar
vuruyor gözlerimin içine içine
renkler beni boðacak gibi üstüme üstüme geliyor
kaçýyorum ardýma bakmadan
kaçamýyorum
hiç birþeyden
kaçamýyorum
dönüp duruyorum uyuyan þehrin sokaklarýnda
sokaklarda dönüp duruyorum sade
delirmiþ gibi
olmayan sevgilim de unuttu beni
<<sevgilin yoksa unutulursun!>> derlerdi de
ben anlamazdým
yürüyorum
yalnýz gezen kedilerde yok sokaklarda
belki soðuktandýr bilmem
bir kedi görsem
görseydim bir kuþ
anlardým o zaman yalnýz olmadýðýmý
sonra
korkarak yaklaþýyorum kapýlara
korkaðým ben
kapýlar aralandýðýnda
gürültüler çarpýyor suratýma.
çarpýyor beni yalnýzlýk
þu hayat
ve
sensizlik diyesim geliyor bir de
anlýyormusun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.