sessizlik

yalnýzlýk

yalnýzlýðým
sessiz

kar gibi
sonra buz gibi
dondurur beni
hayatým donar
her þey camýn ardýnda
cam kalýn
uzak deðil
camýn ötesi belli
dýþda
benim dýþýmda
dokunamam

nerden geldim
nere gidiyorum böyle
belli deðil

dünyaya baktýðýmda
bir karanlýk
bir çirkinlik
boðazýma sarýlýyor çaresizlik
öldürmeyin bizi derken
nefesim kesiliyor...

yeter
yeter....
Sosyal Medyada Paylaşın: