Güllerinden Öperim
bir sonbahar günüydü saatlerin gerilemeye tutuþtuðu yahut durduðu
kemikleþmiþ hatalarla örülü ilik yoksunu
çürümüþ bedenlerdi toprak içinde humus toprak içinde korku
aramýzda modern zamanlarýn uðultusu aramýzda kuþku
saatli bir bombaydý içim pür telaþ ve natamam
patlayýverirdi yeterince destek görünce anlamsýzlýktan
aþktý çünkü gövdemizi kuþatan
bin bir renkli bir masalda düþüþlere seyran
ve nefretti bir tutam
bir ince sesti kýrýlan bir ince anlam
ivedilik telaþýnda yitirilmiþ bir avuç yaþam
oku diye çocuðum anla diye anlat diye lütfen
þehrin en ulu ýþýklarýna açýlan pencerelerim vardý ve
ve göðü bine bölen simetrik kuþlarým
aðlamaya yüz tutsam incinirdi kanatlarým
bir meçzup heyulaydý gözlerim dolaþýrdý kapý kapý
-bir lokma ekmek için buradayým teyzecim
-çölleri aþtým rengarenk
-insanlar gördüm tenleri bakýr sarýsý
-paylaþacak bir yudum sevginiz de mi kalmadý?
kalmazdý ömür hýrsýzý gövdeden bacaklýlardý kâh
kâh incir yapraðý arsýzlarý dokunsam yoka sararlardý
içlerinde modern zamanlarýn sancýsý içlerinde insan artýðý
çatallaþýrdý sesim kulaklarýmda duyulsam hataydý
boþuna deðildi þiir oluþum
her yanýlýþýn kendi canavarýný yarattýðý zamanlardý
uzaklaþsam korkuydum isyana dursam yarým gövdede yarým can
seni sevmeye niyetlenebilirdim ama uzaktýn çok uzak
sevemez düþleyebilirdim seni ancak
bu yüzden kýsa notlar ve simetrik kuþlar biriktirmekle baþlýyordum düþe
“yaþamak” diyordum sonra , “güzeldir ama bazen, sadece bazen”
ne fenaydý beni kötümserlikle suçlayan gözlerin
dönüþtüðünde yeþildin
iki sonsuz zamandý gözlerin iki akrep iki yelkovan
yemyeþil bir rüyaydýn sanki
akýldan kalbe yakýcý bir ürperti
“kýrmýzý kabloyu kessem” diyordum, “biter mi acaba bu maskeli balo?”
“sakýn” diyordun, “henüz buldum, kaybedemem seni”
ilkel zamanlarýn ruhuydu içimizde
içimizde kör þehirlerin aðrýsý
þiire keserdim ben sen göz alabildiðine yeþildin yemyeþil
vazgeçtik sonra görmezden geldik niçin bilmiyorum
haklýydýn insan güllerden daha karmaþýk bir varlýk
tek kusurumuz bu olsaydý keþke
belki o vakit çoðalýrdýk
kanadý yaralý kuþlarýmla yek baþýmayým oysa þimdi
gene de güzel þey yaþamak ama bazen sadece bazen
güllerinden öperim bugün son kendine iyi bak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.