Babil’de Dil
uyanýyordum sonra
çocuktum
gökyüzü eflatuna kesiyordu
simsiyah güzelim kýsraklar vardý gülümseyen gül yüzünde
ve uzun tatlý namlularýyla fildiþinden minyatür tüfekler
içimi kemiriyordu gül yüzünden kopan güleç mermiler
öyle hoþ
öyle naifti ki yaklaþan ayak sesleri
biliyordum hiçbir savaþ ürkütemezdi bizi
uyanýyordum sonra
çocuktum
çerçevesine sýðmayan resimler
ve eflatun bir gökyüzü
tamamlýyordu eriyen saatlerin sonsuzluðunu
ellerinde renkli bir düþ
ellerinde iç içe geçmiþ onlarca yazgý
ve ellerinde baygýn
ellerinde efsunlu
ellerinde esrik bir bahar kokusu
vardý sarýyordu babil’de yangýndan arda kalanlarý
ve savaþ býkmadan
ve savaþ usanmadan
ve savaþ soluk bile almadan bir tanem
yaklaþýyordu
uyanýyordum sonra
çocuktum
içimde kanýmda dolaþtýkça kýrmýzýya kesen karýncalar
içimde küçücük lacivert böcekler
ve içimde güleç yüzlü sevimli mermiler
vardý vuruyordu babil’de savaþtan sað çýkanlarý
öyle güzel
öyle eþsizdi ki yaklaþan ölümün gölgesi
anlýyordum hiçbir kýyamet korkutamazdý bizi
uyanýyordum sonra
çocuktum
babil’de dil dilleri doðuruyordu
çýðlýklarý duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ve savaþ bir tanem
yýlmadan
yorulmadan
ve dahi soluk bile almadan
yaklaþýyordu
dillerinde kör bir nefret
dillerinde mahkûm bir öfke
ve dillerinde suskun
ve dillerinde yoz
ve dillerinde acý verici bir yanýlgý
vardý yükseliyordu babil’de yükseðe
daha yükseðe
ve en yükseðe doðru
uyanýyordum sonra
çocuktum
ben týrmandýkça uzuyordu kule
derinlerinden bir keman sesi
derinlerinden bir yalnýzlýk ezgisi sýzýyordu
müziði duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ayrýlýyordu babil’de diller
ve ayrýlýk bir tanem
savaþý
savaþý
ve savaþý çoðaltýyordu
uyanýyordum sonra
çocuktum
gökyüzüne benziyordun
eflatundun
gül yüzlü kýsraklarýn vardý simsiyah
ve fildiþinden minyatür tüfeklerin
tatlý uzun namlularýndaydý ölüm
soluk soluðaydý savaþ
yaklaþýyordu kemirirken içimi gül yüzlü güleç mermiler
týrmandýkça eflatuna kesen bir kule
ve çerçevesinden taþmýþ resimler
tamamlýyordu zamanýn tekdüze sonsuzluðunu
ama öyle hoþ
öyle naifti ki evren
görüyordum yok edemezdi bizi hiçbir ten
uyanýyordum sonra
bir çocuk uykusuydu çünkü uykum
ve ben bir tanem
babil’de bir kulede
göðsümde senden yadigâr mermilerle
tanrýyý arýyordum
uyanýyordum sonra
bir çocuk uykusuydu çünkü uykum
ve ben bir tanem
babil’de bir kulede
hissettikçe seni içimde
tanrýyý buluyordum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.