Ağlamaya An Kaldı
biliyorum, hissediyorum
her þeyden vazgeçmiþliðini
aþk’a sevdaya gönül gözünü kapatýþýný
teslim olmuþunu tümüyle,
esiri olduðun zihnindeki o melun savaþa,
Ah bir de nasýl olduðumu sormuyor musun
adetten mecbur iyiyim diyorum....
kötüyüm, hem de çok...
tahmin edemeyeceðin kadar
yemyeþil koca bir ormandan
geriye kalan külleri izliyorum..
ah cananým
bir perdelik hayatýmdan bir sahne alabilsen
tutunsan sevgi dolu yüreðime,
Ah! cesaret gösterip tutsan ellerimden
...kim bilir,
kaçamak bakýþýnýn sancýlarýndan çoðalýrýz
kim bilir yeniden doðarýz birbirimizden
oysa ben ezbere bilirim,
yirmi dokuz harfin asil dansýný,
sevdiðini sevmenin, sözcüklerindeki tümcesini
aðlamaya an kaldý, can suyum az
sensiz bu þehrin sokaklarýnda
istersen düþerim düþlerinden, hayallerin deðilsem
ve lakin içimdeki o çocuðu bir sustura bilsem
Aliye Uyanýk (BOZOK KIZI )
06.12.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.