ŞEREFLER
Herkes öyle söylüyor: “Þeref verdiniz!” diye,
“O þeref bana ait” söylüyorlar ne diye?
Þerefin haberi yok, alýnmayan hediye?!
Þerefler satýlýk mý?... kim dedi ki, “ver” diye!?...
Benim bildiðim Þeref, Yenicumâ’da durur,
Eþin’ adý: Hûriser, bildim: Þeref’le durur,
Öyle deðerlidirler, bir o kadar da sâkin,
Evleri köþebaþý, kendi mülkünde durur…
Halil’di büyük oðlu, tamam benimle yaþýt,
Otuzuna gelmeden, toprakla oldu eþit!
Esaspehlivan soyu, Þeref’le Hûriser’in,
Kapýmýzdan komþular, dostluðu bala eþit…
“Þeref” denince akla, dos-doðru Ýnsan gelir,
Bu ismi alanlarýn sözünden güven gelir,
“Þeref vermek” güzel söz, gönülden ikram gelir,
Þerefi alanlarýn, ömrüne þifâ gelir.
kadiryeter Kadir Yeter.
30 KASIM 2013- TRABZON.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.