’aklýmýn uçurumlarýna meyletmesin gözlerin
her yaným yangýn yeri her yaným heyelan’
dur
ve bak
topraðýmda umut yeþermez benim
kara yaðar yaðmurlarým
her gün
yeni doðmuþ bir çocuðu kefenlerim yüreðimde
týrnaklarým bu yüzden kanar
bu yüzden
yüzümden ayrýlýk akar benim
dinle
hiç bir þarkýda geçmez adým
hiç bir þair anlatamaz beni þiirlerinde
ve hiç bir masalýn kahramaný olamam ben
ölüm
uslanýr düþünce ayak ucuma
çok kez öldüðümden
hiç bir yerde mezarým yok benim
dokun
yýldýzlar saçlarýmda tutuþur
ay þahit yüreðimin kýyametine
tenim kor
kör benliðim
kýyýlarým kurak
adým tuzak
bu yüzden kimliksizliðim
ve bak
bak gözlerime
bak ve gör yýlmýþlýðýmý
gör kýyýlmýþlýðýmý
içimden dýþýma taþan
kanlý nehirleri gör
gör kuruttuðum denizleri
unuttuðum beni gör
ve sus
devrilme cümlelerimin üzerine
kana revana bulama kelimelerimi
ihlal etme þiirlerimi
sus
andým olsun ki iki kelimeyle
alnýnýn ortasýndan
vururum seni...