ne zaman ki
yüreðimin rahmine düþtü sevdanýn tohumlarý
o vakitten beri
irin akýyor Meryem’in göðüslerinden
de ki!
haram etmedim sevdayý gözbebeklerine
yaðmur yaðmur yaðan siyah
ben deðildim...
tuzu kuru tarafýna denk geldim
yavan bir ayrýlýðýn
bakmayýn serseriliðime
aslýnda
bir yanýmýn eksikliðinden
derme çatma cümleler kurmalarým
menzili uzundu hüznün
bu yüzden
vurula vurula ölemedik
ve bitirilemedik yýkýla yýkýla
Adem deðildi ki adam
Havva olmak neyimize
diyemedik iþte
kaç can gerekirdi yaþamak için
kaç aþkla iflah olurdu
yüreðin fahiþeliði
aklým bozuk be çocuk
aðzýma vuran
doðum sancýsý kelimelerin
hem kim ölmüþ ki kendiliðinden
de hadi
ben vurdum da
sen ölemedin!!