hey kör duydun mu bak bugün hava çok güzel saatlerce öteye bir daha bak hayalin elini omuzuna düþürmüþ taze gelinciklerin ilk dudaklarýnda kýrmýzýya boyanmak onun için çok sevinçlisin deðil mi
gülümsediðimi duyunca kendi içinden beni anlayan sesine katýlýyorum ama dünden kalma mutsuzluklarým var var git bütün sevinçler senin olsun
oysa ne kadar içten bir sonsuzluk deniz denizin içindeki adam takla atýyor yeþiline deðip dönecek tekrar tekrar tekrar kahkahalarla
yat ve uzan sarý kumlara düþünme poyrazýn titrettiði yamaçlarda üþüyen çiçekler varmýþ mevsimi deðil hüzünlenmenin martýlar aðlasa bile baksana gülümsüyor sahilin gözleri
koylarýmýz aðaçlarýmýz ve balýklarýmýz bir birine deðen bulutlarla ýslanmýyor ki iki de bir korkuyormuþ gibi ellerini yüzüne doðru götürüyorsun hiç üzülme sakýn üzülme biri bizi yazana kadar bu koca günden sadece bir kaç dakika geçti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.