Eteğimdeki Duman

Duman yaþamak için gökyüzünü seçer
Ve yeniden aramýza iner ölmek için
Giderken bir kaçýmýzý götürür içimizden
Yeri gökyüzüdür
Geçerken uðramýþtýr

Duman eteðime bulaþtý
Eteðim dumana karýþtý

Eteðime karýþacak onca þey varken
Ve uzunken uçlarý bu kadar
Yerde deðil gökte uçtu eteklerim

Çünkü dünyaya ters bakýyordum
En az eteklerim kadar ters geliyordu her þey

Yerdekiler, bastýðým her yer çamur doluydu
Bu yüzden seçtim gökyüzünü

Ayaklarýmdaki yaralarý iyileþtirebilecek kadar çok çamur vardý
Ve terk ettim bu iyileþme biçimini
Dumaný seçtim
Ve gökyüzüne ulaþtým
Onun gideceði yer belliydi
Ýçimize karýþýp gökyüzüne gitmekti yolu
Biliyordum yükselirken, karþýlaþacaðýmýzý

Ýzin verdim eteklerimin havada uçuþmasýna
Ve gökyüzünde kaybolmalarýna
Duman
Bulaþtý eteklerime

Þimdi siliðiz bu dünyada
Eteðimdeki dumanla birlikte kaybolduk
En az duman kadar uzaðýz artýk yeryüzüne
Ayaklarýmýzdaki çamurlar kurudu
Son nefes kaldý geriye
Duman

Silindi eteðim
Geriye hiçbir þey kalmadý

Silemedim üzerimden yaþanmýþlýklarý
Eteðimi çýrpýp düþüremedim üzerindekileri
Ellerim mani oldu buna, her defasýnda sarýlmak adýna

Ama gitmek diye bir yer varsa
Baþka çare yok demektir

Çünkü hep çaresizken gider insan
Ya da etekler

Çaresizken düþer ayaklarýn üzerine

Duman en zayýf anýmýzý kollar sokulmak için
Eteðim mi çaresizdi bu kadar
Kollarým mý özlemiþti seni sarmayý

Ama ihtiyacýmýz vardý
Az daha dumana
Çokça karanlýða
Ve nefes alabilmek için gökyüzüne

Son bir iþaret ellerimde
Gitmeyi göze almýþlarýn vedasý saklý
Beni yerdeyken bul
Gökyüzünde bulamazsýn

Dumana karýþýr rengim, göremezsin



Yirmi Beþ Kasým Ýki Bin On Üç 14 50
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: