Yakýp kavuran aþkýn sýðdý üç beþ satýra Yangýnýmdan geriye közü kaldý sadece Albümde unuttuðun fotoðraftan hâtýra Mâzinin gülümseyen yüzü kaldý sadece
Bir zamanlar yâr derken dudaklarým kanardý Ýhanet ayazýndan çaðlayaným donardý Parçalanan kalbimi yaban eller onardý Andýkça üþüdüðüm buzu kaldý sadece
Arama, öldü o kýz, senin için üzülen Attýðýn her darbede kahýr çekip ezilen Hasret pýnarlarýmdan inci gibi süzülen Yanaðýmda yaþlarýn tuzu kaldý sadece
Sanma hâlâ özelsin! Öylesine, sýradan… Sesini unutturan yýllar geçti aradan Vefasýz kara gözlüm, açtýðýn o yaradan Canýmý acýtmayan izi kaldý sadece
Ne bir mektup býraktým, ne eþya, ne hediye Paralattým bir güzel bahçemdeki kediye Olmayacak sevdanýn peþinden gittim diye Piþmanlýk emâresi sýzý kaldý sadece